۶ فروردین ۱۳۸۹

مرا

صدای تو/

سبزینه ی/ آن گیاه عجیبی است /

که در انتهای/
صمیمیت حزن/
می روید

این چند کلمه صدایی را تداعی می کند که این روزها زیاد دلتنگش می شوم...

۱ نظر:

اکسایش گفت...

چه جای خوبی میروید...خوشم اومد