ناژو
۶ فروردین ۱۳۸۹
مرا
صدای تو/
سبزینه ی/ آن گیاه عجیبی است /
که در انتهای/
صمیمیت حزن/
می روید
این چند کلمه صدایی را تداعی می کند که این روزها زیاد دلتنگش می شوم...
۱ نظر:
اکسایش
گفت...
چه جای خوبی میروید...خوشم اومد
۶ فروردین ۱۳۸۹ ساعت ۲۳:۵۷
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۱ نظر:
چه جای خوبی میروید...خوشم اومد
ارسال یک نظر