۲ مهر ۱۳۸۹

تب نوشته 2

آلدوس هاکسلی یک جایی که یادم نیست می گوید: " در عشق همیشه یکی دوست می دارد و یکی دوست داشته می شود". این جمله از سالهای دور توی ذهنم مانده آنوقتی که هیچ تصوری از عاشقی توی ذهنم نبود. همیشه هم فکر می کردم در یک رابطه ی عاشقانه به شرط رابطه بودن و عاشقانه بودن لاجرم دو طرف ماجرا مشارکت دارند، گیرم به کیفیت متفاوت... این روزها به جان و دل درک می کنم که هیچ توازنی در کار نیست، هیچ برابری در کار نیست، هیچ تشابهی در کار نیست، که هارمونی در حکم ایده آل یک رابطه است نه حقیقتش. شاید رنج از همین جاها بیاید...

۵ نظر:

کف دست گفت...

پست گاوچران وبلاگم رو حتما بخونی

پیازچه گفت...

دقیقا همینطوره !!!! هیچ وقت توتزنی وجود ندارد !! البته گاه طرفین علی رقم قبول این عدم توازن، کفه سنگین تر را خود می دانند.
ولی من فکر می کنم یکی از دلایل عدم توازن تفاوت جنس دوست داشتن هاست!!!

پیازچه گفت...

توتزنی = توازنی

کف دست گفت...

صحبت درک نشدن ها توی یه رابطه ی دو طرفه بود که تشبیه شده بود به اون چیزی که خوندی

panjaryman گفت...

با کدوم خط کش اندازه گرفتین؟ تازه اشم، عاشقیت درجه داره، مرتبه داره... توازن و تشابه چیه این وسط؟ یک روح در دو بدن، فقط مال کتابا نیست.
جان و دلتون گواهی میدن!؟ شوخی نکنید... ای بازجوی بیرحم، اعترافاتی که تحت فشار، ازشون گرفتی، توی محکمه عشق پذیرفته نیستش.