۳۱ تیر ۱۳۸۹

میراث

بله؟ نخیر هوشنگ خان!احترامتان جای خودش اما!
آدم باید اینقد وجود داشته باشه که پای غم آدم از دست رفته اش بشینه!
نه اینکه بره تنگ دل یکی دیگه، پاتیل، هار هار بخنده، بده، بگیره که یادش بره!

۲ نظر:

من و مدادم گفت...

uhum

جاسوس اجاره ای گفت...

آره دختر. راست میگی. آدم باید اونقدر وجود داشته باشه که بپذیره اونی رو که از دست داده، از دست داده. چیه؟ میخوای زل بزنم تو چشمهات و بگم یا اینکه خودت خوندی؟ آره دختر! من وجود ندارم !!!!