و باز رشک شعر

شاعر نیستم. هیچوقت شعر نگفته ام. کم پیش آمده مرجع -ت یا تو شعری باشم. شعر اما می فهمم. شعر اما زیاد می خوانم. شعر اما دوست دارم؛ خیلی زیاد. چیزی که حسادت من را به منتها درجه ی خودش می رساند هم همین شعر است. گاهی تا سر حد مرگ که از شعری لذت می برم تا همان سر حد مرگ رشک می برم به شاعرش. که من چرا نشده که شاعر این شعر باشم. امشب باز تا سر حد مرگ رفته ام. از لذت، از رشک.