۳ مهر ۱۳۸۷

ترکم ندهید لطفا!

من معتادم
به این حس غریب انزوا
به این ناباوری
به این فوران نابه گاه شیفتگی
به این شبهای تب آلود و صبحهای زمهریر
به این وانهادگی
معتادم!
ارسال در

۱ نظر:

فروغ گفت...

از نوشته هات خوشم میاد.یه حس غریب همدلی...لینک وبلاگت رو می دارم تو وبلاگم.

۴ مهر ۱۳۸۷ ساعت ۲۰:۱۹

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)