روتوش

آدمی که تمامیت خواهی و حسادتش رو زیر پوشش عشق قایم نمی کنه فقط یه ضعف داره : اینکه حسوده یا مثلا یه چیز یا یه آدم رو فقط واسه خودش می خواد. اما آدمی که حسادتش و تمامیت خواهیش رو با عشق قاطی می کنه و درصدد توجیه بر می اد به نظرم کرورها کرور ضعف هست تو شخصیتش.
چه لزومی داره اینقدر خودمونو منزه و بری از عیب جلوه بدیم. چه اشکالی داره نذاریم از اول یه رابطه ازمون بت ساخته بشه؟ چه ایرادی داره که بت نسازیم از طرف رابطمون؟ چرا یادمون می ره هر آدمی یه عالمه نشونه داره و اون نشونه ها خواهی نخواهی چیزهایی رو از اون لابیرنت درون نمایش می دن؟چرا خودمون رو گول می زنیم و طرف رابطمون رو احمق فرض می کنیم؟ از این روابط استعلایی مسخره خسته ام. از این روتوش مضحک هر روزه که عکس آدمو زشت تر از خود واقعیش می کنه بیزارم...