۱۸ بهمن ۱۳۸۹

سرود ششم

... چندان دخیل مبند که بخشکانی ام از شرم ناتوانی خویش:
درخت معجزه نیستم
تنها یکی درختم
نوجی در آبکندی،
و جز اینم هنری نیست
که آشیان تو باشم،
تختت و
تابوتت
+

گاهی گمان می کنم این آدم به جای همه ی بشریت زندگی کرده...

۱ نظر:

Shahrouz گفت...

این آدم که خیلی اعجاب‌آوره، خیلی . . .