۱۰ شهریور ۱۳۸۹

گفت بهراسید از من تنها...

به دلم ماند یک وقتی بشود که بتوانم خودم را بی سوء تفاهم توضیح بدهم. به دلم ماند یک وقتی نتوانستن هام را پای نخواستن هام ننویسند. ناتوانی هام را پتک نکنند توی سرم...این روزها هر ضربه ی کوچک هم کاری است، آنقدری که برای یک عمر تصمیمی بگیرم که برگشتی نداشته باشد.

۲ نظر:

شاگرد تنبل سابق گفت...

مهم نیست که بقیه چی فکر میکنن، مهم اینه که خودت احساس کنی که داری کار درست رو انجام میدی. واسه من که جواب داده، بیخیالی طی کردن عالم خودش رو داره.

panjaryman گفت...

چی میشه گفت، فقط میدونم تو شرایط فشار نباید آدم تصمیم های مهم بگیره.
واقعن پتک!؟ سعی کن موقع حمله اشون سریع جاخالی بدی، یا اصن با حمله پیش دستانه فرصت رو ازشون بگیری... بقیه اش رو تو آموزش های رزمی بهت یاد میدن.
‎:-P