۶ شهریور ۱۳۸۹

ماه تمام

چگونه است که تنهایی
قرص ماه را
بزرگتر می کند.
تنهایی
تنهایی
این را بلندترین شاخه خوب می فهمد.
مرثیه برای درختی که به پهلو افتاده است/ غلامرضا بروسان
بماند برای آن که ماه را دوباره یادم آورد.

۲ نظر:

ندای غرب (میثم منیعی) گفت...

سلام
خیلی خوشحالم از اشنایی با وبلاگ شما.
راستی اگرچه گذشته -اما چون من تازه به جمع خوانندگان وبلاگتون پیوستم عذرم موجهه- تولد ناژو را به شما تبریک میگم. امیدوارم موفق باشید.

panjaryman گفت...

بوی شعر ترجمه ای رو میده!