دکتر علی محمد حق شناس

باور اینکه آن هیات خدنگی که می شناختم و شاگردیش بزرگترین افتخار زندگیم بوده حالا دیگر نیست، سخت تر از این است که تاب بیاورم. بار آخر که دیدمش، گفت: "شقایق! پرنده ای که از قفس آزادش کنن، اگر برگرده لایق مرگه!" آن دانشکده بعد از حق شناس، جای ماندن نبود. دل گرم بودیم به بودنش همین نزدیکی ها! حالا که نیست...