پرچم نیلوفر باشد
و لب هایت زرورق سپیده دم
که هر چرندی می گویی یا شعر ناب است
یا زمزمه ی آبشار
آنوقت برای همین چار خط مدح بی قافیه
که مثل باد از کنار گوشت خواهد گذشت
من یک خروار کلام ریزو درشت را
غربال کرده ام.
کبریت خیس/ عباس صفاری
پ.ن.بعد باز بگویید تو چرا عاشق این آدمی!
۲ نظر:
شعرها را در وبلاگ تو دوباره خواندن لطف دیگری دارد.
حیف که اینجا (اهواز) گیر نمیاد ):
ارسال یک نظر