۱۷ بهمن ۱۳۸۷

نگو

...
در انتظار چه نشسته ای
زمان علف خرس نیست عزیزم
هر ثانیه ی حرام شده اش را
باید حساب پس بدهی
حواست نباشد
همین ساعت لکنته ی دیواری
به نیش عقربه های تیزش
تو را و اشتیاق مرا
به اجزای موریانه پسند تجزیه می کند
...
* کبریت خیس/ عباس صفاری
پ.ن. این چند خط را من مرده ام!

هیچ نظری موجود نیست: