۲ آذر ۱۳۸۷

افه بنفش نیا جون من!

یه چیز تو دلمونه، یه چیز دیگه بروز می دیم!
دلمون غنج می زنه واسه آقا بالا سر و غیرت و بکن نکن و گفتن جمله هایی مثل شوهرم این جوری دوست داره، شوهرم این رنگی می پسنده و شوهرم ال و شوهرم بل تو مهمونی و سلمونی و فالگیر، باد به غبغب می ندازیم که ما روشنفکریم و تحصیلکرده، حقوق برابر می خوایم و حرف زور به کتمون نمی ره، دم از استقلال می زنیم و رابطه آزاد!
خودمون رو گول می زنیم یا این مردایی که از پس پشت هر جمله این طوری هر هر به ریشمون!!! می خندن و می گن طرف دنبال شووور می گرده!
یه کم رو راست باشیم با خودمون!
تحسین می کنم زنایی رو که دست کم اگه از گروه اولن، بیخود افه ی بنفش روشنفکری نمی یان!

۲ نظر:

فروغ گفت...

برا ی اینکه افه نباشه باید هزینه ی زیادی بدی و من می خوام برای رهایی این هزینه رو بدم تا این دودول طلا فکر نکنه همه چیزه و بهترینه.

شقایق گفت...

دیوونه جواب دادناتم فروغ!
خوندی منیرو رو! عاشق این پستش شدم!