ما دو، دستادست
همه جا خود را در خانهی خویش می انگاریم
زیر درخت مهربان، زیر آسمان سیاه
زیر تمامی بامها، کنار آتش
در کوچهی تهی، در زل آفتاب
در چشمان مبهم جمعیت
کنار فرزانگان و دیوانگان
میان کودکان و کلانسالان
عشق را نکته‌ی پوشیده یی نیست
ما آشکاری مطلقیم
عاشقان، خود را در خانهی ما می انگارند.
همه جا خود را در خانهی خویش می انگاریم
زیر درخت مهربان، زیر آسمان سیاه
زیر تمامی بامها، کنار آتش
در کوچهی تهی، در زل آفتاب
در چشمان مبهم جمعیت
کنار فرزانگان و دیوانگان
میان کودکان و کلانسالان
عشق را نکته‌ی پوشیده یی نیست
ما آشکاری مطلقیم
عاشقان، خود را در خانهی ما می انگارند.
پل الوار/ ترجمه‌ی شاملو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر