stop

یک جاهایی هست آدم به خودش خواه ناخواه دستور ایست می دهد. گاهی باید به این دستورها گوش داد. ایستاد. گاهی آدمی که دوشادوشت راه می رود بی اندیشه ی تو باز راهش را می رود، گاهی تو می فهمی که آدمی که خیال می کردی دوشادوشت راه می رفته خیلی دورتر ایستاده، قبل از تو و نفهمیدی... خیلی کم پیش می اید که بایستی و ببینی پیشتر نایستاده، ببینی راهش را نمی رود... چرا رابطه این قدر به گمانم ناممکن شده؟