گرد این در مگرد

خلقی دیدم!
ترسان و گریزان!
پیش رفتم.
مراترسانیدند و بیم کردند که:
- زنهار! اژدهایی ظاهر شده است،
که عالمی را یک لقمه می کند!
هیچ باک نداشتم.
پیشتر رفتم. دری دیدم از آهن-
پهنا و درازای آن
در صفت نگنجد-
فروبسته!
برو قفل نهاده،
پانصد من!
یکی گفت:
- در اینجاست
آن اژدهای هفت سر
زنهار! گرد این در مگرد
مرا غیرت
و حمیت بجنبید!
بزدم
و قفل را در هم شکستم.
درآمدم، کرمی دیدم!
زیرش نهادم، و فرومالیدم در زیر پای
و بکشتم!

شمس تبریزی- خط سوم

پ.ن: کشف این قطعه هم از موهبتهای داشتن پریساست!