خال و جای بخیه و جز آن

بعضی آدمها روی تن زندگیت رد می اندازند، بگیر مثل خال یا جای بخیه. بعضی هاشان رد بودنشان را جای مخفی ای به جا می گذارند، آنقدری که وقتی با تنت تنهایی دستی رویش بکشی و دردی احضار شود یا حظ کنی که این خال چقدر به این انحنای پنهان جذابیت داده. گاهی جای حضور بعضی آدمها همین طورها توی چشم است. طوری که جای بخیه ی گوشه ی پیشانیت همه را به صرافت پرسیدن می اندازد که از کدام دیوار و درختی بالا رفته ای که با سر خورده ای زمین . یا این بیوتی اسپات را که خیلی هم زیبایی ندارد چرا لیزر نمی کنی مثلن؟ خیلی ها پنهان ها را هم لیزر می کنند، حواسشان هست بخیه جذبی باشد نه گاوی مثلن. من اما همه را نگه داشته ام. باکیم هم نبوده اگر بخیه جذبی نباشد یا بیوتی اسپات مذکور برای آدمِ خلوتِ تنم چندان جذاب نباشد. درست و غلطش را هم نمی دانم. به باورم همیشه آدمی که توانسته روی تن زندگی ام ردی جا بگذارد سزاورارش هست که ردش باقی بماند. به چشم من یا بقیه زشت باشد یا زیبا، فرقی ندارد.