شبانه

نرم نرم که گرما زیر پوستت بدود و کسی نباشد که سنگینی سرت را بر شانه اش یله کنی، آن وقت است که تلخی، زهر می شود به کامت! هر چقدر هم که تنهاییت سرشار باشد و بس باشی برای خودت، مستی حریف می خواهد...