And I won't put my hands up and surrender*

شاید بهترین تعبیر برای حالم "نبرد سنگین" باشد. جایی خفت گیر شده ام که دیگر نمی شود اسمش را گذاشت دوراهی انتخاب. حالا دیگر در موقعیت بود و نبودم. از این نبرد چیزی باید بیرون بیاید. من مصلوب به ترسها و بندهای هزار ساله یا من زخمی گذشته از نبردی که هیچ معلوم نیست آن سرش چه چیزی منتظرم باشد. این زخمها یا آن به صلیب ماندن هر دو درد دارند. درد دارم . انتخابهام تقاصی سنگین تر از آن داشتند که تصورش را می کردم. خسته ام و نمی دانم تا کجا از پس گیر و گرفتهای ذهنیم بر می آیم.
یک راه دیگر هم هست. همین جا دستهام را بالا بگیرم و پرچم سفید را نشان بدهم و آرامش را برای خودم بخرم...

*از white flag خانم دایدو که شرح حال است...