۲۶ تیر ۱۳۸۹

locura*

آدم بی ایمانی مثل من باید سر به کدام کوه بگذارد وقتی دستهاش از دلش خالی ترند؟ نه خدایی، نه مذهبی، نه کتاب مقدسی، نه ورد و دعایی! نه حتا خرده ایمانی به روانکاوی که بگوید از این دره که بگذری چشم اندازت جهنم است حتا. آدم باید به چیزی ایمان داشته باشد، سنگی حتا!
می مانم لابد با غم صدای یاسمین لوی و یاد ضجه های دل شکسته ام از دو سال پیش این چنین شب هایی...

* دیوانگی/ اسم آهنگی از لوی هم

۵ نظر:

نارنجی گفت...

آدرس ِ این آهنگ ِ لوی رو برای دانلود داری ؟

شقایق گفت...

نه نارنجی جان! ببین توی سایت mp3raid.comپیداش می کنی؟

zero گفت...

عجب عجیبه من عین همین که دردلیدی را تو بلاگم نوشتم منتها خیلی بعد از تو

شقایق گفت...

زیرو جان کاش لینک پستت رو هم گذاشته بودی.

امین گفت...

زندگیِ ملحدانه، حقیقتن دشوار و پرمسئولیت است. بحران معنویت در عصر جدید، وجوه بسیاری دارد که شما به زیبایی به یکی از آن‌ها اشاره کردید.