۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۰

مبتلا

بعدها که به این روزها فکر کنم لابد لبخند می زنم و می گویم آن روزها بود که من بالاخره فهمیدم زندگی یعنی چه...

۱ نظر:

امید گفت...

در یاد آیدم که بوسه طلب می کرد
با خنده های دلکش مستانه
یا می نشست با نگهی بی تاب
در انتظار خوردن صبحانه ... :)