بله؟ نخیر هوشنگ خان!احترامتان جای خودش اما!
آدم باید اینقد وجود داشته باشه که پای غم آدم از دست رفته اش بشینه!
نه اینکه بره تنگ دل یکی دیگه، پاتیل، هار هار بخنده، بده، بگیره که یادش بره!
آدم باید اینقد وجود داشته باشه که پای غم آدم از دست رفته اش بشینه!
نه اینکه بره تنگ دل یکی دیگه، پاتیل، هار هار بخنده، بده، بگیره که یادش بره!
۲ نظر:
uhum
آره دختر. راست میگی. آدم باید اونقدر وجود داشته باشه که بپذیره اونی رو که از دست داده، از دست داده. چیه؟ میخوای زل بزنم تو چشمهات و بگم یا اینکه خودت خوندی؟ آره دختر! من وجود ندارم !!!!
ارسال یک نظر