وقتی آینه قدی ات دو تا پسر تین ایجر باشند و تو هم آدمی که فَشِن را با قاف می نویسد، باید انتظارش را داشته باشی که دم بیرون رفتن روسری ات را که بالایش جان می دهی باغچه خطاب کنند و کفشهات را به کفشهای زن میکی موس مانند کنند و رسمن اعتماد به نفست را به فاک فنا واصل نمایند.
۳ نظر:
اما من جوجوی شماره 2 رو با همون لباس های صورتی و بنفش خوشگل به خاطر دارم.
واااای که من هلاک نیم ساعت حرف زدن با تو ام ! کجایی آخه؟
همونی رو نوشتی که من می خواستم بنویسم.
به تو می اندیشم و گپ های شبانه ...
ارسال یک نظر